Hello again!

Vrijdag 18 januari:

weer terug in Bangkok! Ik start mijn dag rustig met ontbijt, alvast even kijken wat ik na het vrijwilligers werk ga doen (eiland, national park of...) en dan is het tijd om de spullen te pakken en naar het busstation te gaan. Ik reis naar Nakhon Ratchasima, waarvan de bijnaam Khorat is wordt mij op het busstation verteld door een vrolijke, tandeloze, oude man. Na een busrit van 4 uur bereik ik de stad en regel een tuctuc naar mijn hotel, weer even onderhandelen natuurlijk. Tactiek: zeg waar je heen wil, "ik breng je" wordt er gelijk geroepen. "Wat is de prijs" vraag ik. Er wordt een bedrag genoemd. Kijk bedenkelijk... ga iets boven de helft of op de helft zitten (pas op dat je niet beledigd). Je ontmoet elkaar vanzelf op een goedkoper bedrag dan de oorspronkelijke. Wordt er niet in mee gegaan "is cheap, price same same". Loop dan gewoon weg, richting een taxi of andere tuctuc.  Al krijg je er maar 10 Bath af. Het blijft een uitdaging. Natuurlijk kan je ook besluiten om gewoon voor de vraagprijs te gaan. Ik bedoel: wat betaal je nou werkelijk??? 
Eenmaal in het hotel, neem ik de kamer in mij op. Ziet er leuk uit! Er staat zelfs een kaartje met: "Amanda welkom to the moon " het hotel heet: Moonlight house. Grappig toch? Na wat hangen op de kamer (nog steeds in die Hoi An sfeer?) Ga ik de stad een beetje verkennen. Dat doe ik lopend, ik vind het heerlijk om te lopen. Bezienswaardigheid dat ik wilde zien blijkt dicht te zijn, wat jammer is maar loop eromheen en het is sowieso een nieuwe stad voor mij dus leuk om rond te kijken. Ik loop even over de nacht markt en vervolgens zoek ik een lokaal restaurantje op om te eten. Nu ik echt alleen vegetarisch eet is dat een kleine uitdaging. Er wordt niet veel Engels gesproken, maar met "no meat" wordt ik toch goed begrepen. De man wijst naar eieren. "Ja, die eet en lust ik wel". Dus wordt het Pad Thai vegetarisch met ei. En het smaakt me goed! Ik loop nog wat rond, haal wat spulletjes bij de supermarkt: tandpasta, tandenborstel en een flesje lenzen vloeistof bij de brillenwinkel en sluit af met een ijsthee voor ik naar de kamer terug ga. Lekker dagje zo!

Zaterdag 19 januari:

Na een zoektocht voor een ontbijt beland ik in een cafeetje met een thee en croissant. Ik zeg: geslaagd 😉.  Ik vraag om een tuktuk bij de receptie die me vervolgens naar het busstation brengt. Daar stap ik in de bus op weg naar Phimai. We zijn een aantal minuten onderweg en ik voel me niet fit. Opvliegers en zwak gevoel. Dit bevalt me niet. We zijn Khorat nog niet uit dus ik vraag de buschauffeur te stoppen, ik stap uit en regel een scooter taxi. Deze brengt me naar het hotel terug. De rest van de dag breng ik daar door. Ik lees wat, slaap en luister wat muziek. Het is vooral rusten. Blijkbaar had ik dat nodig, want na deze dag voel ik mij stukken beter. Zulke dagen moet je jezelf ook gunnen. 

Zondag 20 januari: 

Vandaag reis ik naar Buriram. Ik wil geen risico lopen morgen niet op tijd in Buriram te zijn, want ik wordt daar opgehaald om mijn week als vrijwilliger te starten bij het Surin project.  De busreis verloopt goed en ik kom rond 12.30 aan op het busstation van Buriram. Ook hier staan er gelijk taxi's klaar om je naar je verblijf te brengen. Het duurt echter wel even voor iemand weet waar ik naartoe moet. Gelukkig heb ik een telefoonnummer en dus neemt 1 van de chauffeurs even contact op. Ik verblijf 1 nacht in een homestay. De eigenaresse heet Sim en zij is overdag samen met haar dochtertje van 3 jaar aanwezig in de homestay. Rond de avond gaan zij naar hun eigen huis en wat blijkt? Ik heb de hele homestay voor mijzelf. Het is een heel huis alleen voor mij. Lekker zeg! Ik besluit Buriram te gaan verkennen en loop wat rond. Niet voor de eerste keer deze reis loop ik de verkeerde kant op en net als ik me omdraai wordt er geroepen: "excuus me." Ik draai me om en zeg: "yes, sorry?" Het blijkt een Canadese jongeman te zijn die al een aantal dagen in Buriram is. Omdat hij niet veel buitenlanders hier ziet was hij nieuwsgierig wat ik hier deed. Voordat ik het weet zitten we een hele tijd te praten en uiteindelijk gaan we naar een restaurant waar Nick al een aantal keer heeft gegeten. Hij besteld een vegetarisch gerecht, hij spreekt een indrukwekkend aantal Thaise woorden. Na afloop gaat Nick ervandoor, hij vliegt straks naar Bangkok. Ik loop nog een rondje en ga uiteindelijk even aan het water zitten. Er zijn aardig wat mensen aan het wandelen en hardlopen. De zon gaat onder en ik loop over de markt en loop nog wat lekkernijen en fruit. Terug in de homestay bel ik even met het thuis front en ga al vroeg naar bed. Morgen start de week bij het Surin project!