Surin!

Eindelijk is het zover! Ik ben voor 1 week vrijwilliger in het Surin project. Eerst even wat informatie over dit project: Leck is de oprichtster van ENP (Elephant Nature Park) gevestigd in Chiang Mai (Thailand) en Cambodja. Het Surin project maakt daar ook onderdeel van uit. De olifanten in ENP zijn vrij. De olifanten in het Surin project behoren toe aan Mahouts, dit zijn de eigenaren van de olifanten. Surin wordt ook wel het olifantendorp genoemd. De mensen die in Surin wonen hebben bijna allemaal een olifant, net als mensen in bijvoorbeeld Nederland huisdieren hebben. Alleen worden veel van deze olifanten niet goed verzorgd. Zo zijn er olifanten die niet genoeg te eten krijgen, met beide voorpoten vastgeketend zijn waardoor ze nauwelijks kunnen lopen laat staan liggen, de olifanten leven veelal allen terwijl ze normaal (de vrouwen) in kuddes leven. En buiten dat worden de olifanten bereden en gebruikt voor kunstjes in het circus ter entertainment voor de toeristen. Op dit moment zijn er 8 olifanten bij het Surin project betrokken. Dit houd in dat hun Mahouts een contract hebben getekend bij het Surin project dat o.a. inhoud dat ze hun olifant niet mogen vastketenen aan beide voorpoten, niet mogen bereiden, niet mogen slaan, baby's niet van moeder gescheiden wordt. De Mahouts krijgen hiervoor een bedrag per maand betaald waarvan ze de olifant(en), zichzelf en hun familie kunnen onderhouden. De olifanten krijgen hierdoor een betere verzorging. 

Hieronder een verslag van mijn week: 

Maandag 21 januari: 

Ik slaap lekker uit en ga rustig ontbijten beneden. Daar zit Sim met haar dochtertje en ze verteld mij: deze homestay is een idee van haar man zodat zij en haar dochtertje Engels kunnen oefenen. Op dit moment leest ze een boekje in het Engels met haar dochtertje. Ik ga naar buiten voor een wandeling en ga een tijdje bij het water zitten. Vervolgens ga ik naar een bakkerijtje (te veel verleiding) en koop 2 krentenbroden. Ik kom terug bij de homestay en het dochtertje van Sim vraagt of ze ook een stukje brood mag: natuurlijk! Omdat ik de tekst niet kon lezen op het brood en er nauwelijks Engels werd gesproken heb ik blijkbaar 1 krentenbrood met worst gekocht, maar gelukkig ook 1 dat alleen krentenbrood is. 
Om 13 30 brengt Sim me naar het busstation waar ik door iemand van Surin park opgehaald wordt. Voordat Sims dochtertje in slaap valt vraagt ze mij nog of ik een ijsje wil kopen voor haar als ik terug kom. Haha schattig toch? Ik wordt opgehaald door een minibusje die aardig volgeladen is met komkommers en we rijden een uur voor we in Surin aankomen. We worden hartelijk ontvangen en vervolgens vind er een welkomstceremonie plaats en een zegening door een oudere van het dorp voor de nieuwe groep vrijwilligers. Ik vind het heel speciaal, want ook de mahoets zijn aanwezig en allen doen ons een armband om dat als zegening is bedoeld. Het avondeten bestaat uit behoorlijk wat keuze, zelfs voor vegetariërs en smaakt me goed! Na het avondeten krijgen we ons t-shirt en een waterfles we praten nog wat en gaan vroeg naar bed. Ik deel de kamer met Julia. Onze slaapkamers bevinden zich boven en beneden zijn de badkamers en toiletten. Het duurt een tijd voor ik in slaap val, want het is nogal gehorig en ik kijk erg uit naar mijn eerste ontmoeting met de olifanten morgen. 

Dinsdag 22 januari:

Om 7.00 is het ontbijt. En het is een super ontbijt: pannekoekjes, toast, ei en allerlei beleg zoals jam en zelfs pindakaas! Na het ontbijt gaan wij de verblijven van de olifanten schoonmaken. We zijn verdeeld in 2 groepen en ik zit in groep A. Vandaag de verblijven schoon maken. Morgen suikerriet snijden (dat is het eten voor de olifanten). Na het ontbijt gaan we naar de olifanten om ze eten te geven: komkommer! Mijn eerste ontmoeting met een olifant en zo dichtbij! Ik geef eten en ben overweldigd door de grote van de olifant. De olifant is blij, want hij waaiert met zijn oren. Wat een prachtige dieren! Ook is er een baby olifant. Na deze eerste ontmoeting gaan we terug naar de basis van het project en bezoeken we einde van de ochtend het museum. Hier krijgen we meer informatie over de verschillende olifanten en hun gewoonten. We gaan elders lunchen en terwijl we zitten te eten vind er een ongeluk plaats tussen 2 scooters. Een dronken man botst op een vrouw met een baby. De vrouw en baby staan gelukkig snel op, maar de man blijft een tijd liggen. Ik schiet te hulp en na een tijdje staat de man echter weer op na een tijd buiten bewustzijn te zijn geweest. Hij lijkt er goed vanaf te komen met een paar schrammen op zijn handen. Ik verzorg de plekken en ben voorstander dat hij naar het ziekenhuis gaat, maar wanneer wij verder gaan met onze lunch zien we de man achterop een scooter weg rijden. Hoe zal het aflopen? Na deze gebeurtenis gaan we terug naar het project en spelen een spel met de Mahoets om het "ijs" te breken. Het is een heel leuk spel en iedereen lijkt wat losser te worden. Na het spel even tijd om te rusten en daarna gaan we naar de olifanten en blijven daar een hele tijd. Leuk om ze te mogen observeren en gesprekken met de Mahoets en locale mensen aan te gaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het erg spannend vind zo dicht bij de olifanten te komen. Op een gegeven moment zegt Saoet tegen mij: "kom dan stel ik je voor aan Pookie". Ehm... Ja.... Ik loop met hem mee en mag Pookie van dicht bij zien en haar aanraken. Haar huid is verrassend warm en voelt heel niet zo stug als ik had verwacht. Wat een ervaring! Pookie heeft echter een zere voet verteld Saoet mij. Een wond die ze jaren geleden heeft opgelopen is gaan opspelen en open gegaan met een flinke infectie tot gevolg. Hierdoor kan zij niet mee naar de rivier om te baden morgen en haar Mahout spoelt regelmatig de wond, die voorheen blijkbaar nog veel dieper was. Het gaat gelukkig de goede kant op, maar je kan aan haar houding en lopen zien dat ze het nog wel voelt. Na onze uurtjes met de olifanten gaan we terug naar onze basis en hebben we wat vrije tijd voor we gaan eten. Ook vanavond smaakt het eten zeer goed. Na het eten krijgen we Thaise les van Baz (coördinator) . Niet alleen taal maar ook gebruiken en uitdrukkingen. Zeer interessant! Na deze les ga ik zeer moe maar tevreden naar de kamer en na heel kort wat gelezen te hebben slapen. Het is 21.00.....

Woensdag 23 januari:

Om 7.00 ontbijten we met elkaar. De andere vrijwilligers zijn erg aardig en je merkt dat iedereen wat losser wordt en elkaar meer vragen stelt. Na het ontbijt gaan we suikerriet snijden in het veld. Op de tractor worden we er naartoe gereden door Mahouts en krijgen we een korte demonstratie wat van ons verwacht wordt. Hakken maar! Lekker om zo aan te werk te zijn! We zijn met een aardig groepje en al snel is er een berg suikerriet gehakt en ingeladen. Hoe komen wij terug nu de aanhanger achter de tractor vol is? Nou, er gewoon bovenop klimmen! Eenmaal terug even tijd om bij te komen en daarna gaan we met de olifanten naar de rivier! We wachten de olifanten op tussen de plantages en lopen samen met hen naar de rivier. We maken even een wandeling! Heerlijk. En niet alleen de olifanten gaan het water in! Wij gaan mee. Het is zo fijn om ze te zien genieten. Hier wordt ik blij van! We mogen emmers mee het water in nemen om ze nat te gooien en ik zie de baby's kopje onder gaan met een tevreden gloed in hun ogen als ze weer boven komen. Na deze heerlijke verfrissing lopen de olifanten terug naar hun huizen met de Mahouts en wij gaan terug naar de basis en vervolgens op naar onze lunch plek die in een plaatselijk restaurant bij lokale mensen is. Het eten smaakt me goed. We mogen zelf kiezen vanaf een menu, wat ik toch wel als een luxe ervaar zeker omdat ze ook rekening houden met het feit dat er vegetariërs en veganisten zijn. 
Na de lunch hebben we even tijd om te rusten en rond 2 uur gaan we met een vijftal een school om Engelse les te geven aan de kinderen. Samen met Allison wordt ik in een klas geplaatst. "Waar is de leraar?" vraag ik aan Baz.  "Die is er niet". Oh dus we moeten dit zelf doen. Het enige dat we mee gekregen hebben is een formulier met daarop een lichaam en pijlen. Het is de bedoeling dat de kinderen in het Engels zeggen wel lichaamsdeel wordt aangewezen en het op hun papier opschrijven. Al gauw wordt het chaotisch.  Baz vliegt in en uit het klaslokaal om ook de in de andere klas als tolk te fungeren. Toch gaat het niet heel slecht en er zijn kinderen die hun best doen. Na deze les mogen de kinderen lekker buiten spelen en nemen ons mee aan de hand om te laten zien waar dat is en wat ze willen doen. Er staan een paar speeltoestellen en de meeste jongens gaan ervandoor om te voetballen. Na het spelen met de kinderen gaan wij er weer vandoor, terug naar onze basis en daar verzamelen we om naar de olifanten te gaan. 'Hang out with the elephants' staat er elke middag op het bord rond 2 uur. En daar verblijven we zo'n 2 uurtjes. De olifanten krijgen komkommers van ons en we slepen met emmers water om het badje voor de baby (Bun Lea) te vullen. Vervolgens kan ik gewoon wat rond lopen of ergens gaan zitten en kijken. Wat een genot! Na deze mooie tijd gaan we een lokale markt bezoeken. De honden Jeremy en Toep willen mee. Maar na het bezoeken van de markt is alleen Jeremy aanwezig. Voor het diner hebben we vrije tijd en ik neem een douche en relax wat op de kamer. Na het diner hebben we een vrije avond. Een aantal vrijwilligers gaat terug naar de plek waar de markt was om Toep te halen en gelukkig zit hij daar geduldig te wachten. Allen weer veilig op de basis! 

Donderdag 25 januari:

5.50 de wekker gaat! Eh vroeg? Jazeker. Om 6.15 gaan we namelijk eten aan de monniken geven. Zij doen elke ochtend hun ronde door het dorp met kommen in hun handen om eten in te ontvangen. Dit is het enige eten dat de monniken op een dag nuttigen. Wij knielen wanneer ze eraan komen en leggen het eten in de schaal, de monniken spreken een zegen over ons uit en dat is dat.                     7.00 ontbijt: daar komen de pannekoekjes weer! 😁 En na het ontbijt de verblijven van de olifanten schoon maken. Ik vind het echt leuk om te doen. Het is geen zwaar werk en als je om je heen kijkt zie je de olifanten, je bent met een leuke groep mensen en het is mooi weer... Na dit werk doen we wat project werk. We maken een begin met een nieuwe suikerriet tuintje. Hiervoor moeten we suikerriet in kleinere stukken hakken en in zakjes met grond planten. Leuk werk! Ik hak erop los. Vervolgens gaan we lunchen en om 2 uur wachten de olifanten ons weer op. Natuurlijk ook dit keer met kommmers gevulde emmers. We zullen het badje weer met water zodat de baby zich kan dompelen en moeders zichzelf kan natspuiten met modder. Dogmai de 3 jarige olifant van Luni (mahout) is in een baldadige bui en ze is dan ook druk in weer met deze jonge knul. Ik zie dat ze met veel liefde Dogmai corrigeert, wat een geduld heeft deze vrouw! Dogmai is pas 3 jaar, maar weegt al een paar honderd kilo en is dus niet zomaar te corrigeren, vooral niet als hij in zo'n bui is! Na deze quility time met de olifanten ga ik een heerlijke Thai Thea halen met ijs (koude Thaise thee) en rust op mn kamer. Na het diner gaan we naar de tempel om daar les te geven aan kinderen uit het dorp. Ik vind het af en toe nogal een uitdaging doordat ik geen Thai spreek, maar toch vind ik het ook leuk. Na de les spelen de kinderen en plotseling wordt het even wat stiller en terwijl ik op kijk zie ik Allison op de grond zitten met een paar kinderen om zich heen. Ze is gevallen tijdens het tikkertje spel. En aangezien het een marmeren vloer is, was het geen zachte landing. We helpen Allison naar een bankje en ik stel haar wat vragen om erachter te komen of ze iets mankeert. Het lopen gaat moeilijk en Allison heeft het gevoel dat het een verrekte spier is. Dat is balen zeg! Na dit avontuur gaan we terug naar de basis en lig ik al gauw in mn bedje. 

Vrijdag 26 januari:

7.00 ontbijt. 8.00 suikerriet hakken (wat ik een leuke activiteit vind) en 9.00 wandelen we met de olifanten naar de rivier. Ja nou heb ik het wel gezien hoor... Dus niet! Wat een prachtig gezicht als ze komen aanlopen met hun Mahouts! En dan het moment dat ze die rivier in het oog krijgen... ook nu krijgen ze weer komkommers van ons en worden ze door ons nat gegooid. Na dit verfrissende bad worden wij met de truck naar de basis gebracht en de olifanten lopen met hun Mahouts naar huis. Na de lunch gaan we weer naar de school voor een Engelse les. We zijn met zn drieën. "Dus, we hebben drie klassen" zegt Baz.  "En zijn er dan ook drie leraren?" Vraag ik. Nee, wij zijn de leraren. Ik bedank hem vriendelijk en geef aan dat ik het niet zie zitten om alleen voor een klas te gaan staan. Er worden dus 2 klassen gecombineerd en we geven met zn drieën de Engelse les waar de mannen zich ook beter bij voelen. Ik bijt de spits af. De les verloopt goed en dan is er tijd om te spelen. Na deze les gaan we naar de locale markt, waar we allemaal wat hapjes proberen en rond lopen en dan gaan we terug naar de basis. Vanavond is een soort afscheid avond want het zit er al bijna op deze week vrijwilligerswerk. Alle vrijwilligers moeten iets voorbereidden voor 'de show'. Gelukkig hebben we 3 enthousiaste Amerikaanse dames km de groep die iets hebben voorbereid. Daarvoor hebben ze wel onze medewerking nodig... Ik zal niet teveel vertellen kijk maar naar het filmpje... hoewel ik er tegenop zag viel het me nog wel mee. We sluiten de avond af met een kaartspel. 

Zaterdag 26 januari: 

7.00 ontbijt. Ik krijg nog steeds geen genoeg van die pannekoekjes 😉.  Vandaag is de laatste dag en we gaan voor de laatste keer de verblijven schoon maken. Daarna maken we een wandeling met de olifanten en hierbij wandelen we een stukje door het dorp. We zien olifanten die vastgebonden zijn,  een olifant met een Mahout op zijn rug, olifanten die mager zijn. Wat een verschil met de olifanten die bij het Surin project  betrokken zijn. Na de wandeling is het tijd voor een olympische spelen met de Mahout. O.a. schieten met een katapult en golfen. Ons team doet het gelukkig niet heel slecht en daardoor ontkomen we aan de babypoeder douche. Na de lunch gaan we naar de olifanten poeppapier fabriek. Ik weet er geen ander woord voor, in deze kleine fabriek wordt namelijk papier gemaakt van olifanten poep. En natuurlijk brengen we ook deze middag een paar uur bij de olifanten door. Ik geniet van deze tijd. We dineren in het restaurant vlakbij de basis en dan is het tijd om ook afscheid te nemen van een aantal vrijwilligers. Morgen ga ik weer verder met mijn reis en zo zijn er meer, enkele blijven nog een week. Bij nader inzien had ik dat ook graag gewild, maar soms ontdek je dat pas als je het beleefd. Ik heb een mooie en leerzame tijd hier gehad en zal zeker nog een tijd nagenieten.