Hue

Maandag 7 januari:

Vandaag reizen Thessa en ik met de trein. Thessa zal uitstappen bij Phong Na en ik reis verder naar Hue. Hier scheiden dus onze wegen en dat vind ik echt even wennen na 3 weken samen onderweg zijn. Thessa stapt rond 15.30 uit bij Phong Na. Ik zit nog een paar uur uit in de trein. Na een trein rit van 12 uur kom ik aan in Hue. Het is inmiddels donker en ik ben moe. Met moeite en al mijn bagage stap ik uit de trein en wordt gelijk benaderd door een taxi chauffeur. Ik benoem waar ik heen wil en na een zoektocht op de telefoon weet hij waar ik naartoe wil. "Kom we gaan" zegt hij. Eh ja we gaan, maar ik zou graag de prijs willen weten. "150.000 Dong" (zo'n 6 euro) zegt de chauffeur. Pardon, dat ga ik niet betalen voor een rit van net 15 minuten. En zo begint het onderhandelen. Ik krijg er 2 euro af. Ik ben moe en wil gewoon naar de homestay. Ik probeer tijdens de rit een gesprekje te starten, maar het Engels is gebrekkig en dus geen gesprekje. Ik kijk naar de omgeving die voorbij gaat tijdens de rit. Benieuwd hoe de homestay zal zijn, ik kijk ernaar uit. Ik heb voor een homestay gekozen vanwege het huiselijk gevoel en gezamenlijk eten. De chauffeur zet me ongeveer bij de locatie af. Ik zoek met al mijn bagage: backpack (die er gedurende deze reis niet lichter op is geworden), rugzak, jas van de Ha Giang loop en een grote fles water naar de locatie. Het is lastig te vinden en uiteindelijk loop ik een steegje in en vind de homestay! Het hek zit dicht... Ik bel het telefoon nummer van de homestay, er wordt niet opgenomen.... Ik begin maar te roepen: "hello, i am here! Is somebody there?" Ik zie beweging. Een andere gast van de homestay komt aan en heeft gelukkig een sleutel. Wat een apart ontvangst dit. Inmiddels beld ook 1 van de eigenaars mij: Anna. Ze komt binnen 10 minuten. Ik voel me niet heel blij met dit begin in Hue. Als ik mijn kamer binnen kom ruikt het muf, vochtig en dat zie ik ook terug in de lakens. Mmm het huis oogt rommelig. Ik ben een beetje chagrijnig, maar ik heb ook honger.  Ik wacht even op Anna. Als ze er is vraag ik waar ik kan eten, ze wijst me wat aan een ik ga op pad. Maar mijn humeur is niet opperbest en ik heb ook niet veel zin eropuit te gaan dus na een wandeling van 20 minuten ben ik weer terug in de homestay zonder iets  te eten. Anna maakt een instant papje van maïs meel voor me klaar en dat is in ieder geval iets. Helaas was Dong (de andere eigenaar) er vanavond niet anders had hij kunnen koken. Ik drink nog wat thee met Anna en het andere stel die er verblijven en ga dan op tijd naar bed. Oo mijn weg naar de badkamer kom ik een rat tegen.... Het slapen lukt niet goed en ik baal dat ik naar Hue ben gekomen!

Dinsdag 8 januari:

Slecht geslapen en ik wordt een beetje somber wakker. Dong vertelt dat hij vandaag gasten naar Hoi An moet brengen en pas rond middernacht terug is, dus geen gezamelijk eten vanavond. Wat ga ik doen:                                             1 ik kan blijven hangen in dit niet zonnige humeur                                           2 ik ga er op uit!                                             Ik kies natuurlijk voor optie 2. Dong regelt een scooter en ontbijt voor mij en ik kies 2 tombes die ik wil zien, navigatie aan en gaan! Het weer is redelijk goed, ik vind de locaties en mijn humeur klaart op! Ik was vroeg vertrokken dus heb tijd genoeg om na de tombes ook nog naar een pagode te rijden. Ik lunch met een snicker in de hand met uitzicht op de Parfums rivier. Na mijn bezoek aan de pagode ga ik nog even naar de lokale markt, wat een drukte! Ik koop een mango en zoek weer een plekje bij de rivier. Even tot rust komen, want soms is het moeilijk een balans te vinden in reizen en rusten. Dit is even goed zo! Rond 16.30 kom ik terug bij de homestay en heb het rijk alleen. Dat is toch wel even lekker! Ik besluit de scooter te laten staan en loop naar het vegetarisch restaurant dat mij is aangeraden. Inmiddels eet ik al een paar weken helemaal vegetarisch en deze levenswijze bevalt mij prima. Het is een uur lopen en dan is het lekker om aan te schuiven en te genieten van een heerlijke maaltijd! Op de terug weg regel ik een scooter taxi (wat een gemak toch ook!) En ik heb nog een groot deel van de avond voor mezelf. Ik bel met het thuis front, lees wat, geniet van de rust en ga op tijd naar bed. 

Woensdag 9 januari:

Rond 9.00 wordt ik pas wakker. Zo laat ben ik tijdens mijn reis nog geen ene keer wakker geworden! Ik ga op zoek naar ontbijt, wat nogal een uitdaging blijkt. Overal is er koffie en noodle soep maar geen broodje (waar ik nu meer zin in heb). Dan kom ik een dame op straat tegen met fruit en koop ananas op een stokje. Ik loop naar de Citadel en loop hier vervolgens zo'n 3,5 uur rond. Wat is er veel te zien en ik geniet er ook van zo nu en dan even te gaan zitten. Op mijn weg terug naar de homestay loop ik langs hope centre. Een werkplaats voor mensen met een beperking.  As ik het terrein oploop word ik ontvangen door een begeleider die me vervolgens een rondleiding geeft. Ik wordt geraakt door de vriendelijke mensen, de opzet van dit project dat zichzelf moet kunnen voorzien. Wat een inspiratie! De mensen hier maken ook prachtige producten en natuurlijk kan ik het niet laten ook wat te kopen. Bij de homestay geeft Dong aan dat hij me naar mijn volgende verblijf zal brengen. Met gemengde gevoelens verlaat ik deze homestay, aan de ene kant is het me tegen gevallen (maar dat heeft meer te maken met de verwachtingen die ik van tevoren had) aan de andere kant heb ik hier een fijne rust mogen ervaren. Dong moet nog lunchen en ik ook dus vraagt hij me mee naar een lokaal tentje. We eten vissoep dat echt een Hue eten is en het smaakt me erg goed! Vervolgens brengt hij me naar het hostel in het meer Toeristische gedeelte van Hue. Ik vind het toch wel leuk om op een andere plek van de stad te verblijven als ik langer dan 3 dagen in dezelfde stad verblijf. En het is hier anders! Hotels, winkels, harde muziek en heel veel verkeer en... toeristen. Weer even wennen, maar leuk weer op ontdekking te gaan. Ik ga op zoek naar het café wat me door de begeleider van hope center is aangeraden. Hier zou ik de beste salt coffee kunnen drinken dat typisch een Hue koffie ding is. En dat blijkt! Ik ben geen koffie drinker, maar deze was echt heel goed! Vervolgens ga ik weer dineren bij het vegetarisch restaurant, want dat was me goed bevallen en dan weer terug naar het hostel. Ik verblijf op een 4 persoonskamer met de luxe van een eigen badkamer in deze kamer. Op tijd naar bed, want morgen vroeg op. Morgen ga ik met een tour mee die door het DMZ gebied gaat: demililarized zone. Het gebied dat de grens was tijdens de oorlog tussen noord en zuid Vietnam. 

Donderdag 10 januari: 

Om 7.45 start ik de dag met een bananenpannekoek (verrassing 😋). Om 8.15 wordt ik opgehaald en stap in een mini busje die ons meeneemt op de tour. Halverwege stapt onze gids in en gedurende de rit verteld ze bij wat heeft plaats gevonden. Onderweg stoppen we bij een plek waar eens een Amerikaanse basis heeft gezeten. Nu is er een museum en zijn er voertuigen te zien die gebruikt zijn tijdens de oorlog. Wederom raken de foto's in het museum mij. Een foto waar een Amerikaanse soldaat op te zien is die over zijn maatje gebukt ligt die waarschijnlijk gewond of omgekomen is, de blik in zijn ogen.... ook stoppen langs de Ho Chi Minh route, althans waar deze eens gelopen heeft. Deze route werd gebruikt voor transport. Een ander stop is de Vinh Moc tunnels, de reden waarom ik voor deze tour heb gekozen. Deze tunnels zijn gegraven door mensen die hier woonden en dienden om te kunnen schuilen tijdens bombardementen die hier erg veel voor kwamen. In de tunnels waren kleine "kamers" aangebracht waar 4 personen in konden verblijven. Toen ik de ruimte zag schrok ik wel even, want wat is dat klein! Het hoogste aantal dagen dat de mensen gedwongen waren om in de tunnels te verblijven was 5 dagen. In de tunnels zijn ook 1 ontmoetingsruimte, 1 keuken, een soort entertainment ruimte en zelfs een kraamkamer. Alles natuurlijk zeer klein. Ja indrukwekkend dit! Na de tunnels hebben we nog een stop gemaakt bij een begraafplaats. Op meerdere van de graven staat: naam onbekend. En ook waren er grote graven te zien van soldaten die tot dezelfde troep behoorden maar niet te identificeren waren. Na deze indrukwekkende momenten rijden we terug naar Hue.  Ik wordt netjes naar het hostel gebracht en later op de avond ontmoet ik Thessa weer, gaan we samen uit eten en delen onze ervaringen van de afgelopen dagen. Het is fijn elkaar weer te ontmoeten! 

Vrijdag 11 januari:

Relaxed dag vandaag. Geen wekker om wakker te worden. Daarna lekker een salt coffee drinken, een wandeling en een uur in het park genieten van de zon. Wat een luie dag. Ik ga naar een restaurantje waar ze een typisch Hue gerechtje serveren en vervolgens struin ik door de straten en kom uit bij de rivier. Ik ga er weer lekker bij zitten en na een tijdje komen er 2 Vietnamese stel op mij af en met hand en voet gebaren vragen ze of ik met ze op de foto wil. Identiteitscrisis: ben ik toerist of attractie? 😁 Maar ik vind het helemaal niet vervelend om op de foto te gaan dus ik zeg "yes". Inmiddels is Thessa klaar met bezoeken van de Citadel en ontmoet ik haar bij de rivier. Iets wat we overigens niet eens hadden afgesproken. Als we een tijdje zitten komt er een man naar ons toe. We raken aan de praat en deze man verteld ons het een en ander over de oorlog. Zo verteld hij dat zijn opa en oma zijn vermoord tijdens de oorlog omdat hun beide zoons ervoor kozen om voor het noorden te vechten in plaats van het zuiden. Zijn oom is nog steeds vermist en inmiddels is zijn familie al jaren bezig zijn oom ooit nog te vinden. Hij verteld dat het in hun geloof (boeddhist) belangrijk is het lichaam te vinden en het de juiste eer te bewijzen met een volgens hun geloof gepaste uitvaart. Onder de indruk van dit gesprek lopen wij terug naar ons hostel. Die avond genieten we na de maaltijd van een heerlijke tiramisu in een restaurant met leger thema. Er speelt een live band met prachtige muziek en zo sluiten we deze dag af. Morgen gaan we op weg naar Hoi An op de motor, scooter en met een easy riders (ervaren motorrijder).